Από τη Μονή της Παναγίας Παραμυθίας, γνωστή και ως «Μεγάλη Εκκλησία», πήρε πιθανώς το όνομά της η πόλη της Παραμυθίας. Κτίστηκε
στο β’ μισό του 13ου αιώνος, νοτιοδυτικά της πόλεως και το Καθολικό της ανήκει στον τύπο του σταυρεπίστεγου δίστηλου σταυροειδούς
εγγεγραμμένου με νάρθηκα.
Δεν διασώθηκαν πολλές πληροφορίες σχετικά με την ιστορική της πορεία. Κατά την παράδοση, σε αυτή διαφυλάχθηκαν για λίγο διάστημα, τα λείψανα του Αγίου Σπυρίδωνος και της Αγίας Θεοδώρας, κατά τη διαδρομή τους από την Κωνσταντινούπολη προς στην Κέρκυρα, λίγο πριν την Άλωση.
Εκεί επίσης ετάφη το λείψανο του Αγίου Νεομάρτυρος Αναστασίου του εκ Παραμυθίας, ενώ μέχρι τη δεκαετία του 1960 λειτουργούσε ως
Καθεδρικός Ναός της Μητροπόλεως. Από τα λίγα σωζόμενα κειμήλια το πιο αξιόλογο είναι ο χρυσοκέντητος Επιτάφιος του 1587, έργο του Μοναχού Αρσενίου από τα Μετέωρα. Εορτάζει στις 15 Αυγούστου.